Nieuw project, walvishaaien en watervallen!
Blijf op de hoogte en volg Tessa
16 November 2014 | Filipijnen, Cebu City
Lieve allemaal,
Weer een week voorbij en veel meegemaakt. We zijn op een punt beland dat we denken, wat hebben we veel gezien, en wat staat ons nog veel te wachten. We zien en beleven van alles. En dan is het fijn om dat na een week van je af te typen en met jullie te delen.
Om te beginnen met de stage, zoals jullie misschien al gelezen hadden was dat nog niet zo een succes. Het lag niet zo zeer aan het project, maar aan het aantal kinderen. Het bleef zo rustig dat we weinig konden doen. Ondertussen begrepen wij van een andere vrijwilliger die werkt op een ander project, dat daar de hulp juist hard nodig was. We wilden sowieso al graag een keertje meekijken..
Okee.. terwijl ik dit typ zit ik op bed en gaat mijn bed heen en weer. Ik kijk gelijk Tes aan en zeg; aardbeving! Tes kijkt mij met grote ogen aan en voelt niks. Het was heel kort. De afgelopen week zijn er meer van dit soort schokken geweest die we nog niet eerder gevoeld hadden. Het is best bizar. En vooral omdat je niet weet wanneer het ophoudt en of er nog een komt.
Maar goed, terug naar het verhaal. We wilden al graag bij het andere project meekijken, namelijk een opvanghuis voor verstandelijk gehandicapte kinderen. Dus deden we dit afgelopen donderdag. Het project ligt midden in een sloppenwijk, en is onderdeel van de organisatie ‘missionaris of the poor’.
Hier worden kinderen opgevangen waarvan de ouders niet meer voor konden of wilden zorgen. Maar hier kunnen ook mensen vanuit de sloppenwijk terecht voor eten enz. Het sfeertje in die wijk is al wat heftig. Je voelt je niet perse onveilig, maar het is gewoon onbegrijpelijk. Mensen leven allemaal op straat of in zelfgemaakte hutjes.
Naar een project loop je door een typisch smal straatje waar je die hutjes opgebouwd ziet, met kippen over straat en veel mensen en kinderen.
Wanneer we door een hek gaan staan we ineens op een groot terrein met een mooi gebouw waar het project is. Er ligt gras en een speeltuintje omheen. De kinderen zien ons al aankomen en roepen en zwaaien. We worden voorgesteld aan de broeders en de huismoeder (het is een erg gelovige organisatie). Ze lijken blij dat we er zijn, want ze begroeten ons open. Het blijkt wel waarom. De kinderen spelen in de binnen zaal en komen gelijk op ons afgerend. Thirsa wordt begroet met een klap op haar borst. Dit jongetje maakt gelijk indruk, hij trekt zich aan of stoot zich van je af (door bijvoorbeeld te slaan).
Daarnaast hebben de kinderen verschillende handicaps, ook motorisch zoals blindheid of moeilijk te kunnen lopen. We beleven de dag heftig omdat er veel gebeurd. Je bent met z’n drieën op 15 kinderen. Dat is dan nu veel omdat wij er bij zijn. Maar we kunnen de kinderen geen seconde uit het oog verliezen en ze hebben natuurlijk met alles hulp nodig. Het was pittig, maar we ervaren gelijk veel voldoening. We merkten direct dat hier hulp hard nodig is. Na een nachtje slapen hebben we besloten om hier te blijven voor de komende weken.
Morgen hebben we de tweede dag en zijn nieuwsgierig hoe we die beleven. We zijn vrijdag namelijk nog een dagje naar het schooltje (vorige project) gegaan om te helpen schilderen in de klaslokalen. Het was fijn om het daar op deze manier af te sluiten. Er waren weer heel weinig kinderen, het was niet heel moeilijk om daar weg te gaan.
En dan nog het weekend, dat was echt heel vet! We gingen met de hele groep (acht vrijwilligers) een trip door zuid Cebu maken (het eiland waar we verblijven). We werden zaterdag ochtend vroeg om 5 uur opgehaald door twee Filipijnse meiden en onze eigen chauffeur. Goedemorgen!! Ze verwelkomden ons enthousiast, terwijl wij nog half sliepen. Maar goed, we waren toch wel wat opgewonden omdat ons wat gaaf te wachten stond..
Na 3 uur in het taxibusje kwamen we aan bij de eerste stop, zwemmen met walvishaaien! We kregen een hele introductie met do’s en don’ts (zoals 4 meter afstand houden, omdat ze kunnen slaan met hun vin etc.), maar dit bleek allemaal niet zo belangrijk in het water. We gingen met een vissersbootje de zee op (we dachten dat we heel diep de zee op moesten, maar nee, die beesten worden gewoon gelokt met garnalen en komen zowat tot aan de kant aanzwemmen), en zagen gelijk hun grote bekken boven het water komen.
Echt heel indrukwekkend. Ze zijn zo groot! Zowel in de lengte als in de breedte (ongeveer 8 bij 2 meter). We doken gelijk met de snorkel het water in. Het is even wennen, maar al gauw merk je dat ze écht niets doen. Tes zwom al gauw met der been langs een vin. We zwommen er echt naast. Ze gingen niet snel, maar keerden zich wel zo om. Waardoor je ineens oog in oog stond met hun grote bek (net een stofzuiger). Wat een ervaring!
De rest van de dag zijn we langs watervallen gereden en gestopt, waar we ook konden zwemmen. Deze lagen in een super mooie omgeving. Een soort jungle, en je liep langs locals die hun kleding in de rivier aan het wassen waren. Bij een waterval gingen we met z'n alle op een groot bamboe vlot. Een local ging met ons mee, en gaf enthousiast aanwijzingen hoe we er onder moesten gaan staan. Je denkt, dat doe ik wel even, maar dat is hard! We hebben veel gelachen.
Na een lange dag kwamen we aan bij het resort. Dit was super mooi. We deelde met z’n alle een groot luxe strandhuis, zo chill! Bij zonsondergang dronken we een San Miguel en gingen lekker eten. Toe het donker was, werd het hele resort/tuin verlicht met lampjes die in de bomen hingen.
We sloten de dag af met gesprekken tussen de Filipino’s en ons, met een rum cola. Een fles met 80% vol kost omgerekend ongeveer een euro! :)
Na een heerlijke nacht mochten we ‘s ochtends nog even genieten van de zon op het privé strandje.
Daarna gingen we nog snorkelen. Naar een ondiep stukje zwemmen kwamen we terecht bij een super groot rif, met een afgrond. Het koraal was er mooi en we zagen allerlei kleine gekleurde visjes zwemmen. Omdat we op Palawan de zeeschildpad niet hadden gesport, hoopten we dat we dit hier wel zouden doen. En jahoor, daar zwom hij!!! Wel een stukje onder ons, maar hij was best groot. Heel gaaf om ook die gezien te hebben!
Na nog een goede lunch en een warme douche zijn we op de terugweg naar huis gegaan. We stopte bij een ‘Milk station’. Hier verkochte ze ijs en melk van een ‘echte koe’, lees een dood gewone Hollandse koe. Voor hier is dat heel bijzonder, ze hebben niet echt goede melk van hun bruine koeien die op het land werken. Ze maakten er ijs van. Het smaakte een beetje vreemd, maar best lekker met het warme weer.
Nu zijn we dus weer in ons eigen bedje en gaan zo lekker slapen, want morgen staat we een nieuwe week te wachten bij het project. We zullen weer foto’s op Facebook plaatsen, inclusief de walvishaaien!
Liefs van ons
Ps. We hebben nog meer dingen deze week meegemaakt, zoals een pub quiz in een lokale kroeg en een sale shopping night maar ik geloof dat dit wel even voldoende leeswerk is :)
xxx
Weer een week voorbij en veel meegemaakt. We zijn op een punt beland dat we denken, wat hebben we veel gezien, en wat staat ons nog veel te wachten. We zien en beleven van alles. En dan is het fijn om dat na een week van je af te typen en met jullie te delen.
Om te beginnen met de stage, zoals jullie misschien al gelezen hadden was dat nog niet zo een succes. Het lag niet zo zeer aan het project, maar aan het aantal kinderen. Het bleef zo rustig dat we weinig konden doen. Ondertussen begrepen wij van een andere vrijwilliger die werkt op een ander project, dat daar de hulp juist hard nodig was. We wilden sowieso al graag een keertje meekijken..
Okee.. terwijl ik dit typ zit ik op bed en gaat mijn bed heen en weer. Ik kijk gelijk Tes aan en zeg; aardbeving! Tes kijkt mij met grote ogen aan en voelt niks. Het was heel kort. De afgelopen week zijn er meer van dit soort schokken geweest die we nog niet eerder gevoeld hadden. Het is best bizar. En vooral omdat je niet weet wanneer het ophoudt en of er nog een komt.
Maar goed, terug naar het verhaal. We wilden al graag bij het andere project meekijken, namelijk een opvanghuis voor verstandelijk gehandicapte kinderen. Dus deden we dit afgelopen donderdag. Het project ligt midden in een sloppenwijk, en is onderdeel van de organisatie ‘missionaris of the poor’.
Hier worden kinderen opgevangen waarvan de ouders niet meer voor konden of wilden zorgen. Maar hier kunnen ook mensen vanuit de sloppenwijk terecht voor eten enz. Het sfeertje in die wijk is al wat heftig. Je voelt je niet perse onveilig, maar het is gewoon onbegrijpelijk. Mensen leven allemaal op straat of in zelfgemaakte hutjes.
Naar een project loop je door een typisch smal straatje waar je die hutjes opgebouwd ziet, met kippen over straat en veel mensen en kinderen.
Wanneer we door een hek gaan staan we ineens op een groot terrein met een mooi gebouw waar het project is. Er ligt gras en een speeltuintje omheen. De kinderen zien ons al aankomen en roepen en zwaaien. We worden voorgesteld aan de broeders en de huismoeder (het is een erg gelovige organisatie). Ze lijken blij dat we er zijn, want ze begroeten ons open. Het blijkt wel waarom. De kinderen spelen in de binnen zaal en komen gelijk op ons afgerend. Thirsa wordt begroet met een klap op haar borst. Dit jongetje maakt gelijk indruk, hij trekt zich aan of stoot zich van je af (door bijvoorbeeld te slaan).
Daarnaast hebben de kinderen verschillende handicaps, ook motorisch zoals blindheid of moeilijk te kunnen lopen. We beleven de dag heftig omdat er veel gebeurd. Je bent met z’n drieën op 15 kinderen. Dat is dan nu veel omdat wij er bij zijn. Maar we kunnen de kinderen geen seconde uit het oog verliezen en ze hebben natuurlijk met alles hulp nodig. Het was pittig, maar we ervaren gelijk veel voldoening. We merkten direct dat hier hulp hard nodig is. Na een nachtje slapen hebben we besloten om hier te blijven voor de komende weken.
Morgen hebben we de tweede dag en zijn nieuwsgierig hoe we die beleven. We zijn vrijdag namelijk nog een dagje naar het schooltje (vorige project) gegaan om te helpen schilderen in de klaslokalen. Het was fijn om het daar op deze manier af te sluiten. Er waren weer heel weinig kinderen, het was niet heel moeilijk om daar weg te gaan.
En dan nog het weekend, dat was echt heel vet! We gingen met de hele groep (acht vrijwilligers) een trip door zuid Cebu maken (het eiland waar we verblijven). We werden zaterdag ochtend vroeg om 5 uur opgehaald door twee Filipijnse meiden en onze eigen chauffeur. Goedemorgen!! Ze verwelkomden ons enthousiast, terwijl wij nog half sliepen. Maar goed, we waren toch wel wat opgewonden omdat ons wat gaaf te wachten stond..
Na 3 uur in het taxibusje kwamen we aan bij de eerste stop, zwemmen met walvishaaien! We kregen een hele introductie met do’s en don’ts (zoals 4 meter afstand houden, omdat ze kunnen slaan met hun vin etc.), maar dit bleek allemaal niet zo belangrijk in het water. We gingen met een vissersbootje de zee op (we dachten dat we heel diep de zee op moesten, maar nee, die beesten worden gewoon gelokt met garnalen en komen zowat tot aan de kant aanzwemmen), en zagen gelijk hun grote bekken boven het water komen.
Echt heel indrukwekkend. Ze zijn zo groot! Zowel in de lengte als in de breedte (ongeveer 8 bij 2 meter). We doken gelijk met de snorkel het water in. Het is even wennen, maar al gauw merk je dat ze écht niets doen. Tes zwom al gauw met der been langs een vin. We zwommen er echt naast. Ze gingen niet snel, maar keerden zich wel zo om. Waardoor je ineens oog in oog stond met hun grote bek (net een stofzuiger). Wat een ervaring!
De rest van de dag zijn we langs watervallen gereden en gestopt, waar we ook konden zwemmen. Deze lagen in een super mooie omgeving. Een soort jungle, en je liep langs locals die hun kleding in de rivier aan het wassen waren. Bij een waterval gingen we met z'n alle op een groot bamboe vlot. Een local ging met ons mee, en gaf enthousiast aanwijzingen hoe we er onder moesten gaan staan. Je denkt, dat doe ik wel even, maar dat is hard! We hebben veel gelachen.
Na een lange dag kwamen we aan bij het resort. Dit was super mooi. We deelde met z’n alle een groot luxe strandhuis, zo chill! Bij zonsondergang dronken we een San Miguel en gingen lekker eten. Toe het donker was, werd het hele resort/tuin verlicht met lampjes die in de bomen hingen.
We sloten de dag af met gesprekken tussen de Filipino’s en ons, met een rum cola. Een fles met 80% vol kost omgerekend ongeveer een euro! :)
Na een heerlijke nacht mochten we ‘s ochtends nog even genieten van de zon op het privé strandje.
Daarna gingen we nog snorkelen. Naar een ondiep stukje zwemmen kwamen we terecht bij een super groot rif, met een afgrond. Het koraal was er mooi en we zagen allerlei kleine gekleurde visjes zwemmen. Omdat we op Palawan de zeeschildpad niet hadden gesport, hoopten we dat we dit hier wel zouden doen. En jahoor, daar zwom hij!!! Wel een stukje onder ons, maar hij was best groot. Heel gaaf om ook die gezien te hebben!
Na nog een goede lunch en een warme douche zijn we op de terugweg naar huis gegaan. We stopte bij een ‘Milk station’. Hier verkochte ze ijs en melk van een ‘echte koe’, lees een dood gewone Hollandse koe. Voor hier is dat heel bijzonder, ze hebben niet echt goede melk van hun bruine koeien die op het land werken. Ze maakten er ijs van. Het smaakte een beetje vreemd, maar best lekker met het warme weer.
Nu zijn we dus weer in ons eigen bedje en gaan zo lekker slapen, want morgen staat we een nieuwe week te wachten bij het project. We zullen weer foto’s op Facebook plaatsen, inclusief de walvishaaien!
Liefs van ons
Ps. We hebben nog meer dingen deze week meegemaakt, zoals een pub quiz in een lokale kroeg en een sale shopping night maar ik geloof dat dit wel even voldoende leeswerk is :)
xxx
-
16 November 2014 - 15:44
Dirk:
Leuke ervaring meiden. Fijn dat het nu ook beter gaat met de stage. Ze kunnen jullie hulp goed gebruiken.
Ik ga zeker de foto's bekijken. Is genieten hoe jullie steeds verslag doen van de belevenissen, groeten xxx -
16 November 2014 - 15:56
Tom&Chrislène:
Fijn dat deze plek beter bevalt. Leuk om jullie verhalen en ervaringen te volgen. We zijn benieuwd naar de foto's! xx Tom&Chrislène -
16 November 2014 - 16:07
Stephanie-joy:
Wat een leuk stuk, zie uit naar de foto's. Wat geweldig dat jullie op een plek zo'n nu waar jullie Hulp zo hard nodig is. Veel zegen! -
16 November 2014 - 16:30
Joyce:
wat gaaf meiden!! Super leuk om dit allemaal te lezen. En de foto's zijn ook super gaaf!! Geniet ervan. Xxx Justin en Joyce -
16 November 2014 - 17:24
Anja:
Prachtig omschreven, waan me helemaal in de Filipijnen -
16 November 2014 - 18:02
Trudie:
Hoi lieve meiden,
Allereerst mijn complimenten voor jullie vermakelijke verslagen en het delen van de prachtige foto's. Echt zo fijn. Dat maakt dat het missen minder. Heerlijk om te lezen dat jullie zo genieten en wat fijn dat jullie samen hebben besloten om je stage elders voort te zetten. Jullie maken voor de komende weken echt het verschil voor deze kindertjes. Veel werkplekken de komende week. Kus van mij voor jullie beide. Xxx -
16 November 2014 - 22:38
Tineke:
Hoi meiden !! Met veel plezier lees ik jullie verslagen en met de foto's erbij waan ik mij in jullie wereld. Wat een mooi werk doen jullie nu en fijn dat jullie hier wat voor deze kinderen kunnen betekenen, dat moet jullie idd meer voldoening geven. Wat een indrukken doen jullie op en ervaringen....... zuig het op en geniet, dit is echt once in a lifetime !! Veel liefs xx
-
17 November 2014 - 15:11
MAGDA:
hoi meiden, wat een leuke verslagen, gister op een regenachtige zondag heerlijk
de verslagen gelezen, ga zo door wel heel veel bewondering voor jullie hoe
jullie alles zo doen, heftig maar ook liefdevol liefs xxx magda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
