Home sweet home

Lieve allemaal,

Dat was het dan, hierbij onze laatste blog! Op het moment van schrijven zitten wij in het vliegtuig terug naar Amsterdam. We hebben net een korte tussenlanding gemaakt op Taiwan, en ons staat nu nog een vlucht van dertien uur te wachten. Voor ons tijdsbesef vliegen wij de nacht in en zullen wij straks hopelijk wat uren gaan slapen. Dinsdagochtend vroeg zullen wij weer arriveren op Nederlandse bodem! (Ja we zijn weer veilig thuis! Ook dit keer stond er een heel welkoms comité klaar!)

Afgelopen week was heel dubbel. We hebben na intensief werken met de kinderen op het project, afscheid van hen moeten nemen. Aan de ene kant was het fijn dat het er op zat, maar aan de andere kant ga je de kinderen toch echt wel missen.
Donderdag was onze laatste dag, en hiervoor hadden wij bellenblaas gekocht en fruit. De kinderen vonden het super om bellen te maken, en deze bellen weer kapot te maken! Als traktatie hadden we fruit gekocht, wel vonden ze de mandarijnen erg zuur :).
Het was goed dat wij iets gezonds mee hadden genomen, want er waren deze week weer veel donaties gekomen. Mensen die weer fastfood en allerlei ander eten mee hadden genomen voor de kinderen. Het is is zo, dat rond de periode van kerst, er veel donaties bij het project worden gegeven. Als teken van 'giving and blessing'.
Super natuurlijk, maar nu is er een overschot aan luiers, rijst et cetera, terwijl dit in andere periodes van het jaar een stuk minder of niet aanwezig is..

Na nog een leuke dag gehad te hebben met de kinderen, was het toch echt tijd om afscheid te nemen. We hebben de kinderen nog even extra geknuffeld en vastgehouden en uitgelegd dat het onze laatste dag was. Dit was heel moeilijk om te zien, want door de beperking van de kinderen, begrepen zij dit niet. De kinderen maakten gewoon gebaren om morgen weer buiten te spelen, te tekenen enzovoort.

We hebben ook afscheid genomen van Evelyn (de huismoeder). Evelyn vond het zichtbaar moeilijk dat we weg gingen en bedankte ons voor alle hulp die wij haar geboden hebben. De druiven hier in Cebu City zijn voor Filipijnse begrippen duur, maar omdat Evelyn dit erg lekker vond, hadden wij een tros voor haar gekocht. Na het gedag zeggen van de andere persooneelsleden, keken we nog een keertje achterom naar de kinderen en zijn we vertrokken met toch wel tranen in onze ogen.

Donderdagavond hebben we onze laatste avond samen met de andere vrijwilligers gevierd! Weer gezellig op stap geweest en vrijdag eerst weer lekker uitgeslapen. Voor school moesten we nog een aantal dingen afronden en hebben daarna onze spullen ingepakt. Veel kleding hebben we hier achtergelaten en aan Renkse gegeven. Zij zorgt er voor dat het bij mensen op de vuilnisbelt terecht komt. Ook dit moment was gek, het afscheid nemen van je 'thuis' en het besef dat je alweer bijna naar huis gaat.
Vrijdag eind van de middag zijn we naar het eiland Boracay gereisd. Na een vlucht, bus en boottocht kwamen we 's avonds aan in ons hotel. We hadden van te voren deze al geboekt en het was heerlijk. Direct aan het strand, gezellige bar erbij en de kamer was prima. Het was super om onze reis op het zonnige eiland Boracay af te sluiten. Het is een eiland wat veel bezocht wordt door toeristen en dus druk is. Hier kwamen we na een aantal weken eindelijk weer Nederlanders tegen. De boulevard is op het strand, heeft allemaal eettentjes en bars en natuurlijk kun je er genoeg souvenirs kopen. Na twee dagen eten, drinken en liggen op het strand, is er toch echt een eind gekomen aan onze reis.

Maandagochtend zijn we vroeg onze reis richting Manila gestart. Rond eind van de middag kwamen wij hier aan en hebben wij ons nog even omgekleed. Ja, de temperatuur in Nederland zal wel heel erg wennen zijn voor ons. Gek om weer een spijkerbroek en dichte schoenen aan te hebben na zo'n lange tijd. Na nog even wat winkeltjes gekeken te hebben, zijn we het vliegtuig in gestapt.

Dit brengt mij terug naar het begin van onze blog, maar hoe kan je dit eindigen? Het is fijn om straks weer thuis te zijn bij vrienden en familie, maar de Filipijnen gaat ook zeker gemist worden. Wat hebben wij onwijs veel mooie dingen mogen doen en zien. Het is een land wat heel veel te bieden heeft, maar oh oh, wat is het contrast met de armoede groot. Voor ons is dit een onvergetelijke en leerzame ervaring geworden en kijken met veel trots terug naar de afgelopen acht weken.

Bye bye the Philippines!

Veel liefs van ons